Που ήσουν και πώς κατάντησες

Του Δημήτρη Βαρσάνη

Το "Εστάντιο Μπενίτο Βιγιαμαρίν" έχει 52.500 θέσεις και μεγαλύτερη χωρητικότητα από το "Άνφιλντ",το "Στάμφορντ Μπριτζ" και το "Έτιχαντ". Είναι ένα γήπεδο που χτίστηκε για τη κορυφαία κατηγορία και εκπροσωπείται από την έκτη πιο λαοφιλής ομάδα της Ισπανίας.
Αυτή τη σεζόν όμως κοσμεί τη Segunda Division. Την ίδια χρονιά η Μπέτις αποκλείστηκε στη διαδικασία των πέναλτι από τη μισητή αντίπαλο της Σεβίγια για τους "8" του Europa League,μάζεψε μόνο 25 βαθμούς σε 38 αγώνες πρωταθλήματος και υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία. Η κακολειτουργία στα θεσμικά,οικονομικά και αθλητικά επίπεδα έφερε αυτή τη μεγάλη ομάδα να φιλοξενεί τη Μπάρσα Β αντί για τη Μπαρσελόνα.
Δεν είναι ο μόνος μεγάλος σύλλογος που αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία. Ανάμεσα στη Μπέτις και των ιστορικών αντιπάλων της όπως η Μαγιόρκα,η Σαραγόσα και η Οσασούνα υπάρχουν συνολικά 12 εγχώριοι τίτλοι,δύο Ευρωπαϊκά κύπελλα και πολλές συμμετοχές στο Champions League. Όλες τους είναι απελπισμένες να επιστρέψουν στη La Liga όπου δικαίως αισθάνονται ότι ανήκουν,αλλά κάθε άλλο παρά εγγυημένο είναι να το πράξουν.
Η Μπέτις - η οποία προς το παρόν κατέχει θέση πλέι - οφ ανόδου - τα πηγαίνει καλύτερα από τις τέσσερις αν και οι ήττες σε έδρες μέτριων ομάδων όπως η Λεγκανές και η Πονφεραδίνα σημαίνει ότι θα χαροπαλεύει να παραμείνει σε θέσεις ανόδου. Η Σαραγόσα ήταν στη πρώτη εξάδα όμως έπεσε στην ένατη θέση ύστερα από τις δύο ήττες και τη μια ισοπαλία στα τρία τελευταία παιχνίδια της. Η Οσασούνα βρίσκεται ακόμα πιο χαμηλά και στη 12η θέση αγγίζοντας ακόμη και τη 19η το Δεκέμβριο,ενώ η Μαγιόρκα είναι στην πιο επικίνδυνη θέση από όλες καταλαμβάνοντας τη 13η και ευρισκόμενη πιο κοντά στον υποβιβασμό παρά στην άνοδο.

Οι νησιώτες δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα χάος,μια σκιά αυτού που κάποτε ήταν. Το 2003 κατέκτησε το Copa Del Rey με τον τότε νεαρό επιθετικό της Σαμουέλ Ετό να σκοράρει δύο φορές στα προημιτελικά κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Δύο χρόνια νωρίτερα τερμάτισε τρίτη στο πρωτάθλημα,οκτώ βαθμούς πάνω από τη Μπαρσελόνα και κέρδισε την Άρσεναλ στο Champions League. 22.000 θεατές γέμισαν το "Σον Μόις" ώστε να παρακολουθήσουν τη νίκη επί των "κανονιέρηδων",με αυτόν τον αριθμό να χτυπάει τακτικά εκείνες τις μέρες. Τώρα αν κοιτάξουμε τα εισιτήρια είναι μια διαφορετική ιστορία,καθώς μόνο 3.646 κόπηκαν στο τελευταίο εντός έδρας αγώνα απέναντι στην Αλμπαθέτε.

Η εξήγηση για αυτή τη τρομακτική κάθοδο της Μαγιόρκα είναι γνωστή για όποιον παρακολουθεί το Ισπανικό ποδόσφαιρο. Οι υπερβολικές δαπάνες σε περιόδους αφθονίας ακολουθήθηκαν από μια ανάγκη να πουλήσει τα καλύτερα ταλέντα της προκειμένου να πληρώσει τους λογαριασμούς,ενώ ο πόλεμος μαινόταν στα ανώτερα κλιμάκια της και έξι προπονητές από το 2013 έχουν δει μέχρι τώρα τη πόρτα της εξόδου. Οι φίλαθλοι της δεν είναι ενθουσιασμένοι πια γιατί ειλικρινά δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να τους ενθουσιάσει.
Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα όμως έμοιαζε ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάτι να τους ταρακουνήσει,όταν ο ντόπιος πλέιμεικερ Μάρκο Ασένσιο έβγαινε από τις ακαδημίες της και τους άφηνε όλους άφωνους με τις εμφανίσεις του. Στα 18 του ο Ασένσιο είναι ήδη ένας δικτάτορας. Εκτελεί όλα τα στημένα,είναι ο παίκτης που όλοι οι άλλοι τον αναζητούν με τη πρώτη πάσα και είναι αυτός που φεύγει μπροστά όταν η υπόλοιπη ομάδα αμύνεται με την ελπίδα ότι θα ενορχηστρώσει τις αντεπιθέσεις της.
Ακόμη,είναι στο δρόμο του για την Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ασένσιο πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Μαγιόρκα στις 27 Οκτωβρίου του 2013,αλλά από τις 5 Δεκεμβρίου του 2014 οι "Μερένχες" τον έχουν υπογράψει. Οι νησιώτες θα κρατήσουν το στολίδι τους μέχρι το τέλος της σεζόν όμως όταν φύγει θα φύγουν μαζί του και τα περιθώρια αισιοδοξίας.

Οι οπαδοί της Σαραγόσα μπορούν να συμπάσχουν πλάι τους. Όπως και η Μαγιόρκα έχει κολλήσει στη Segunda εδώ και δύο χρόνια και σε κάποια φάση πέρυσι έφτασε πολύ κοντά στον πλήρη αφανισμό της. Η παράλυση του χρέους την οδηγούν σε κυρώσεις που την αφήνουν να παλεύει να πληρώσει βασικές υπηρεσίες κοινής ωφέλειας,όπως το νερό,το ηλεκτρικό ρεύμα και το κόστος διατήρησης του γηπέδου της. Ένα "Ρομαρέδα" όπου είδε πολύ μεγαλύτερες επιτυχίες από ότι η δεύτερη κατηγορία.
Από τα 34.500 καρεκλάκια του το πιο κοντινό νούμερο που τα πλησίασε φέτος ήταν οι 25.000 στον ισόπαλο αγώνα (1-1) με την Οσασούνα τον Αύγουστο. Οι αντίπαλοι εκείνη τη μέρα προσέφεραν μια σύντομη ευκαιρία να ξαναζήσουν τις δόξες του παρελθόντος στη La Liga,όταν οι παίκτες της κλάσης των Νταβίντ Βίγια και Ντιέγο Μιλίτο έσπαζαν τακτικά το όριο των 20 γκολ για τον σύλλογο της Αραγονίας και το κύπελλο και το σούπερ καπ Ισπανίας ήταν ντυμένα με τα χρώματα της Σαραγόσα,ή ακόμα καλύτερα όταν η Άρσεναλ,η Τσέλσι και η Φάγενορντ ήταν τα τρία μεγαλύτερα θύματα της στο κύπελλο κυπελλούχων του 1995. Οι "Αραγόνιοι" πέτυχαν μεγάλα πράγματα σε διάφορες περιόδους. Στην ιστορία της La Liga διαχρονικά εξακολουθεί να είναι στην ένατη θέση του βαθμολογικού πίνακα,πάνω από τη Βιγιαρεάλ και τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια,ένας δείκτης της μακροζωίας τους.

Η Οσασούνα τώρα μπορεί να μη διεκδίκησε τρόπαια όπως η Μπέτις,η Σαραγόσα και η Μαγιόρκα όμως έχει να καυχηθεί μια Ευρωπαϊκή ιστορία. Το 2006 τερμάτισε τέταρτη στο πρωτάθλημα εξασφαλίζοντας μια θέση στο Champions League μπροστά από αξιόλογα ονόματα όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Σεβίγια. Την επόμενη χρονιά έφτασε ως τους ημιτελικούς του κυπέλλου UEFA αποκλείοντας μεταξύ άλλων τη Ρέιντζερς και τη Μπάγερ Λεβερκούζεν.

Η διατήρηση του αήττητου στο γήπεδο της έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επίτευξη της συμμετοχής της στα ημιτελικά στη συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή διοργάνωση. Για χρόνια το "Σαδάρ" ήταν επίσης ένα φρικτό μέρος για επίσκεψη στους Ισπανούς γίγαντες,ίσως η πιο εχθρική έδρα της χώρας. Η Ρεάλ Μαδρίτης νικήθηκε εκεί το 2009 όπως το 2010 και το 2011. Ακόμα και η μεγάλη ομάδα της Μπαρσελόνα του Πεπ Γκουαρντιόλα έπεσε,χάνοντας με 3-2 τον Φεβρουάριο του 2012. Στις μέρες μας όμως δεν είναι το φρούριο που ήταν κάποτε με πολύ μικρότερες ομάδες να αποσπούν πολύ εύκολα αποτελέσματα εκεί πέρα.

Η Οσασούνα χρωστάει 72 εκατομμύρια ευρώ,εκ των οποίων τα 53 οφείλονται στη περιφερειακή φορολογική αρχή της περιοχής της Ναβάρα. Είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχουν λεφτά για ποιοτικές μεταγραφές και παίκτες από μικρότερες κατηγορίες ή δανεικοί πάρθηκαν για να ενισχύσουν το ρόστερ της το περασμένο καλοκαίρι. Κατά ειρωνικό τρόπο η δική της ακαδημία έβγαλε πολλά ταλέντα αντάξια της ελίτ. Τρεις από αυτούς,οι Ραούλ Γκαρσία,Χάβι Μαρτίνεζ και Σέζαρ Αθπιλικουέτα έπαιξαν στα ημιτελικά του Champions League πέρυσι.
Οι "Παμπλόνιοι" δεν θα συναντήσουν ξανά σύντομα τον Αθπιλικουέτα και τον Μαρτίνεζ. Οι ημέρες της Ευρωπαϊκής περιπέτειας του συλλόγου είναι πολύ πιο μακρινές από ότι πριν από δέκα χρόνια. Αυτή τη στιγμή όπως για τη Μαγιόρκα και τη Σαραγόσα η επιβίωση είναι προτεραιότητα. Ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλιστεί αυτό το πράγμα θα είναι μια επιστροφή στη La Liga όμως και για τις τρεις ομάδες μοιάζει όλο και πιο απίθανο να γίνει φέτος.

Με τη Μπέτις ωστόσο υπάρχει τουλάχιστον μια ελπίδα. Σε αντίθεση με τις Μαγιόρκα,Οσασούνα και Σαραγόσα η αρκετά μεγάλη υποστήριξη που έχει δεν διακόπηκε ποτέ. Ο υποβιβασμός έφερε περισσότερους κατόχους διαρκείας από ότι όταν προκρίθηκε στο Europa League. Τα αποτελέσματα ήταν ανάμεικτα κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών όμως όλα άλλαξαν όταν ο αγαπημένος των οπαδών Πέπε Μελ επέστρεψε ως προπονητής.

Το συγκεκριμένο γεγονός θα μπορούσε να οδηγήσει στο είδος της αναπήδησης που χρειάζεται για να σταθεροποιηθεί σε μια θέση πλέι - οφ. Υπάρχει επίσης η αίσθηση ότι σε αντίθεση με τις άλλες μεγάλες ομάδες με τις οποίες συμμετέχει στη Segunda,για τη Μπέτις η ταλαιπωρία των τελευταίων ετών τουλάχιστον εξυπηρέτησε για έναν σκοπό. Το χρέος του συλλόγου μειώθηκε στα 34 εκατομμύρια ευρώ από τα σχεδόν 100 του 2011,ένα ενθαρρυντικό μακροπρόθεσμο σημάδι. Φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από το ένα και μοναδικό πρωτάθλημα της και ο πρόεδρος της Χουάν Κάρλος Ολέρο θέλει να το σηματοδοτήσει με την επιστροφή της στη κορυφαία κατηγορία.
Ίσως το "Μπενίτο Βιγιαμαρίν" να φιλοξενήσει και πάλι σύντομα κάποια στιγμή τη Ρεάλ και τη Μπαρσελόνα. Όμως το "Σον Μόις",το "Ρομαρέδα" και το "Σαδάρ" μάλλον θα χρειαστεί να περιμένουν περισσότερο καιρό.