Η Λαμπρή καριέρα του Ράσμους Ελμ είναι κοντά στο τέλος της

Του Δημήτρη Βαρσάνη

"Λυπάμαι πολύ για τον Ράσμους Ελμ όμως νομίζω ότι δεν θα παίξει ποτέ ξανά ποδόσφαιρο. Το μόνο που θέλω να του ευχηθώ είναι να είναι υγιής και ίσως αργότερα να ακολουθήσει καριέρα προπονητή ή σκάουτερ. Αν συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο θα το κάνει κατ' ανάγκη. Το ιατρικό προσωπικό μας είναι κατηγορηματικά κατά αυτού του σεναρίου".
Τα παραπάνω ήταν τα λόγια του προέδρου της ΤΣΣΚΑ Μόσχας Γεβγένι Ζίνερ σε μια συνέντευξη του το Δεκέμβριο στο Bobsoccer. Λίγες μέρες αργότερα ο Σουηδός μέσος έλυσε το συμβόλαιο του με τους Ρώσους πρωταθλητές. Υπάρχουν πολύ σοβαρές αμφιβολίες για το αν θα δούμε ποτέ τον 26άχρονο ποδοσφαιριστή στον αγωνιστικό χώρο ξανά. Μια μυστηριώδης,χρόνια ασθένεια στο στομάχι που προκαλεί αιμορραγία όταν το σώμα είναι κάτω από σωματική καταπόνηση εμπόδισε τον Ελμ να κάνει προπονήσεις από την αρχή της σεζόν.
Οι γιατροί της ΤΣΣΚΑ πρότειναν ότι τα πράγματα πρόκειται να χειροτερέψουν και ο ποδοσφαιριστής μπορεί ακόμα και να πεθάνει αν επιμένει να παίζει. Ο ίδιος ο Ελμ πάντως είναι πολύ πιο θετικός όπως μετέφερε στο Barometern:"Ποτέ δεν έχω σκεφτεί την απόσυρση. Δυστυχώς τα πράγματα έχουν διογκωθεί από τα μέσα ενημέρωσης.
Ωστόσο,ο Ελμ γνωρίζει παράλληλα ότι η ανάκαμψη του θα πάρει πολύ χρόνο και συνέχισε λέγοντας ότι:"Είχα προβλήματα με το ευαίσθητο στομάχι νωρίτερα,πίεσα πάρα πολύ τον εαυτό μου και δεν άκουσα το σώμα μου. Μένουν λίγοι μήνες ακόμα πριν να μπορέσω να ξαναπαίξω και έχω ως στόχο να φτάσω σε υψηλό επίπεδο,αλλά δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Πρέπει να βρω τη χαρά και το κίνητρο και αυτό εξαρτάται από το πώς θα αντιδρά το σώμα μου στις ασκήσεις".
Η ασθένεια είχε εμποδίσει τον Ελμ να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες του τα τελευταία χρόνια,με τον ίδιο να είναι σταθερά αναγκασμένος να χάνει παιχνίδια και να μη νιώθει ποτέ πλήρως έτοιμος. Μια τεράστια ατυχία για αυτόν προσωπικά,αλλά και για το Σουηδικό ποδόσφαιρο και τους οπαδούς όλους του κόσμου καθώς πρόκειται να χάσουν έναν σπουδαίο παίκτη.

Όταν ο πρώην προπονητής της Εθνικής Σουηδίας Λαρς Λάγκερμπαγκ κάλεσε το 2009 πρώτος τον Ελμ σχολίασε ότι:"Αυτός είναι το μεγαλύτερο ταλέντο μας από τον Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς". Είχε απόλυτο δίκαιο,αν και άκουσε μεγάλα λόγια κυρίως γιατί η προσωπικότητα του δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη από την ακυβέρνητη ιδιοφυΐα του επιθετικού της Παρί Σεν Ζερμέν.
Ενώ ο Ιμπραίμοβιτς δημοσίευσε μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη αυτοβιογραφία με τίτλο "Είμαι ο Ζλάταν",στην οποία ο καθένας από τον Λουίς Φαν Χάαλ μέχρι τον Πεπ Γκουαρντιόλα δέχεται ανελέητη κριτική,η συμβολή του Ελμ ήταν ένα βιβλίο μαγειρικής. Με τη βοήθεια της μητέρας του ο Ράσμους έγραψε συνταγές χωρίς γλουτένη και έδωσε συμβουλές επίσης για όσους πάσχουν από τη κοιλιακή νόσο. Είναι γνωστό ακόμα ότι παίρνει οπουδήποτε μια μικρή σακούλα με ρύζι και ότι είναι πάντα πολύ προσεκτικός με το φαγητό του όμως ο κύριος στόχος του είναι να βοηθά τους άλλους.

Όσοι γνωρίζουν τον Ελμ θα παραδεχτούν εύκολα ότι η προσωπικότητα του είναι εξαιρετική. Είναι ένας πολύ ντροπαλός άνθρωπος που προσπαθεί να μείνει έξω από τα φώτα της δημοσιότητας όμως έξω από αυτά βοηθά τους φίλους του. Ο Ράσμους έχει πει ακόμη και στον ατζέντη του Πάτρικ Μορκ να μη δουλεύει πάρα πολύ σκληρά για λογαριασμό του.
Ο Ράσμους δεν ήθελε ούτε καν να γίνει ποδοσφαιριστής σε μεγάλο επίπεδο. Όταν μεγάλωνε σε μια μικρή πόλη της Μπροακούλα ενδιαφερόταν περισσότερο για τα ζώα με μια από τις γάτες του να την ονομάζει Τότι. Δεν έπαιζε ούτε με τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του,Ντέιβιντ και Βίκτορ επειδή ήταν πολύ δυνατότεροι από εκείνον. Σύντομα έγινε προφανές ότι ο Ράσμους ήταν ο πιο ταλαντούχος από τα τρία αδέρφια,αλλά ήταν δύσκολο να τον πείσει κάποιος να παίξει καθώς υπέφερε από άγχος και συχνά ήλπιζε τα παιχνίδια να ακυρωθούν λόγω κακών καιρικών συνθηκών.
Χρειάστηκε πολύς χρόνος πριν ο έφηβος καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους του και άρχισε να παίζει για μια τοπική ομάδα μαζί με πολύ μεγαλύτερους παίκτες. Δεν ήταν αρκετά δυνατός για να τους αντιμετωπίσει όμως η εξυπνάδα του μυαλού του του έδωσε τη δυνατότητα να κατευθύνει το ρυθμό ενός παιχνιδιού και να περνάει τις εξαιρετικές κάθετες πάσες του.

Το 2005 και στα 17 του ήταν φανερό ότι ο Ελμ είχε ξεπεράσει πλήρως τους φόβους του και μια κίνηση προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήταν στα χαρτιά. Επιτεύχθηκε μια συμφωνία με την Έστερς (ομάδα δεύτερης κατηγορίας στη Σουηδία), αλλά στη συνέχεια του ζητήθηκε να επισκεφθεί τη γενέτειρα του Καλμάρ για λίγες ώρες και αμέσως αισθάνθηκε σαν στο σπίτι του όταν τα αστέρια της ομάδας ήρθαν να τον χαιρετίσουν. Η καρδιά του του είπε να μείνει εκεί και ο Ράσμους ακολουθεί πάντα τη καρδιά του. Πήρε μια υπέροχη απόφαση και σύντομα εξελίχθηκε σε έναν μαγευτικό μαέστρο της μεσαίας γραμμής.
Στη Καλμάρ ήταν τόσο ευχαριστημένοι με τη πρόοδο του Ράσμους που οι αδερφοί του υπέγραψαν σύντομα στο σύλλογο, Ο Βίκτορ πήγε το 2006 και ο Ντειβιντ ένα χρόνο αργότερα ολοκλήρωσε την οικογενειακή υπόθεση. Αυτό το τρίο είχε πολύ μεγάλη επιρροή στην εντυπωσιακή κατάκτηση του πρωταθλήματος,το πρώτο στην ιστορία του συλλόγου. Ο Βίκτορ θα μπορούσε να πετύχει περισσότερα γκολ εκείνη τη σεζόν και ο Ράσμους ήταν στη κορυφή της βαθμολογίας στις ασίστ μαζί με τον Χένρικ Λάρσον. Στην ηλικία των 20 ετών ήταν η φωτεινότερη ελπίδα της χώρας και ομάδες από όλη την Ευρώπη άρχισαν να τον παρακολουθούν στενά.

Το ενδιαφέρον έγινε ακόμα μεγαλύτερο όταν ο Ελμ σκόραρε με αυτό το υπέρτατο βολέ μόλις στο τρίτο του παιχνίδι στην Εθνική ομάδα και έπειτα που τα πήγε πολύ καλά στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα under 21 στο "σπίτι" του το καλοκαίρι του 2009. Η Λεβερκούζεν έφτασε πολύ κοντά στην απόκτηση του εκείνο το καλοκαίρι, αλλά ο ίδιος επέλεξε τελικά να χαλάσει τις διαπραγματεύσεις και να προτιμήσει την Αλκμάαρ.

Έχοντας το στενό του φίλο μαζί από την under 21 Πόντους Βέρνμπλουμ ήταν σημαντικό,και ακόμη περισσότερο ήταν η αίσθηση που είχε όταν επισκέφθηκε το σύλλογο από την πόλη που είναι ακριβώς βόρεια του Άμστερνταμ. Ο Ράσμους ακολούθησε και πάλι τη καρδιά του και προτίμησε την Eredivisie από τη Bundesliga.
Εμείς ποτέ δεν θα μάθουμε αν αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή αλλά αφού πήρε το χρόνο του για να εγκατασταθεί ο Ελμ έγινε ο ηγέτης της Αλκμάαρ. Η σεζόν 2011 - 12 ήταν εξαιρετική για τον ίδιο καθώς η ομάδα του βρισκόταν στη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν τερματίσει στο τέλος τέταρτη. Ο Σουηδός μεσοεπιθετικός σκόραρε 13 φορές εκείνη τη χρονιά σε όλες τις διοργανώσεις,αλλά ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακά η διορατικότητα του,το εύρος της πάσας του και η ειδικότητα του στα στημένα χτυπήματα. Κάποτε μάλιστα κατάφερε να βάλει γκολ από απευθείας κόρνερ.
Είναι να απορεί κανείς πόσες μεγάλες ομάδες της Premier League έκαναν μια ουρά για να τον αποκτήσουν. Ο κατάλογος συμπεριελάμβανε τις Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ,Άρσεναλ,Τότεναμ και Νιουκάστλ αλλά η Λίβερπουλ ήταν ο πιο πιθανός προορισμός. Ο Ελμ στερείται της έντασης του Τζέραρντ όμως εύκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί κληρονόμος του αρχηγού των "κόκκινων" λόγω των ικανοτήτων του.

Ο Ελμ προτίμησε να περιμένει μέχρι το Euro του 2012 για να αποφασίσει για το μέλλον του και στη συνέχεια διάλεξε τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Για ακόμη μια φορά η καρδιά του ήταν που του είπε να πάει στη λιγότερο λαμπερή επιλογή και επέλεξε μια ομάδα με μια θετική ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια,η οποία είχε και αυτή τον Βέρνμπλουμ που είχε μετακομίσει στη Μόσχα λίγους μήνες νωρίτερα.
Ο Ράσμους ήταν άμεσα μια τεράστια επιτυχία για τη ΤΣΣΚΑ. Ο προπονητής του Λεονίντ Σλούτσκι του έδωσε την ελευθερία να κάνει το παιχνίδι του και η ΤΣΣΚΑ κατέκτησε το πρωτάθλημα και στις δύο χρονιές του στη Ρωσία. Ο συμπαίκτης του τότε Άλαν Τζαγκόεφ είπε ενδεικτικά ότι:"Ο Ελμ είναι μακράν ο καλύτερος μέσος στο πρωτάθλημα". Να λαμβάνεις τέτοιο μεγάλο θαυμασμό παρά τα σημαντικά προβλήματα υγείας δεν είναι μικρό επίτευγμα.
Ενώ το συμβόλαιο του ήταν έτοιμο να λήξει το ερχόμενο καλοκαίρι,ο 26άχρονος μέσος άρχισε να ψάχνει για νέες λύσεις και αυτή τη φορά μια μεταγραφή σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα φαινόταν σχεδόν σίγουρη όμως η μοίρα αποφάσισε διαφορετικά. Ο Ελμ τώρα θα χάσει τουλάχιστον έναν χρόνο,και ακόμη και αν έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει η απόκτηση του θα είναι ένα ρίσκο που οι περισσότεροι σύλλογοι θα είναι απρόθυμοι να το πάρουν.
Προς το παρόν η Καλμάρ είναι περισσότερο από ευτυχισμένη που προπονείται ξανά μαζί της και η διαχείριση του συλλόγου ονειρεύεται να έχει και πάλι τα τρία αδέρφια στην ομάδα της. Ο Ντέιβιντ,ο οποίος είχε ένα ανεπιτυχές πέρασμα από τη Φούλαμ γύρισε ήδη,ενώ ο Βίκτορ ζει πολύ καλές στιγμές στην Άλκμααρ όπου αντικατέστησε τον αδερφό του.
Στη Σουηδική "Expressen" δύο δημοσιογράφοι τοποθετήθηκαν για τη κατάσταση του Ελμ. Ο Πίτερ Λάντεν είπε από τη πλευρά του ότι:"Η Καλμάρ θα μπορούσε να είναι ο πιο λογικός προορισμός για τον Ράσμους τώρα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι Σουηδοί δεν πιστεύουν ότι θα παίξει στην Εθνική ομάδα ξανά". Ωστόσο, παραμένει κάποια ελπίδα από τον Πίτερ Όστμαν ο οποίος υποστήριξε ότι:"Θέλω πραγματικά ο Ελμ να επανέλθει και να παίξει όπως συνήθιζε να το κάνει. Είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που έχω δει ποτέ στη Σουηδία".
Ας το ελπίσουμε λοιπόν. Ο Ελμ αξίζει πολύ περισσότερη τύχη,όχι μόνο ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως άνθρωπος.