"Ξενομανία" εναντίον Έλληνα προπονητή

Του Τόλη Ατζεμιδάκη

Η Ελλάδα σε πολλούς τομείς αρέσκεται στο ξένο στοιχείο και αυτό είναι που θεωρεί καλύτερο και την σαγηνεύει. Έτσι συμβαίνει και στον αθλητικό χώρο καθώς κατά την γνώμη μου πιστεύω πως υπερισχύει κατά πολύ η άποψη της επικράτησης και προτίμησης ξένων προπονητών από Έλληνες οι οποίοι μερικές φορές είναι και καλύτεροι από τους ξένους. Αυτό είναι το θέμα που πρόκειται να αναλύσω λοιπόν μέσα στις επόμενες γραμμές.

Αρχικά οι παράγοντες των ομάδων δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη σε ξένους προπονητές καθώς τους θεωρούν πιο ικανούς να οδηγήσουν τις ομάδες σε αρκετά υψηλή βαθμολογική θέση εξαιτίας της υποψίας πως οι προπονητικές σχολές στην Ελλάδα είναι αρκετά υποβαθμισμένες σε σχέση με αυτών του εξωτερικού. Ωστόσο σε αυτό το σημείο μπορεί να κάνουν λάθος καθώς υπάρχουν Έλληνες προπονητές που μπορεί να έχουν τελειώσει κάποια φημισμένη προπονητική σχολή στο εξωτερικό και πάλι να μην τους δίνονται ευκαιρίες καθώς οι ξένοι τους παίρνουν τις θέσεις στις ελληνικές ομάδες.

Επιπρόσθετα θα έλεγα πως υπάρχει τρομερή εμπιστοσύνη σε ξένους προπονητές καθώς με την σειρά τους αυτοί θα φέρουν ξένους παίκτες με αρκετά υψηλά στατιστικά για τα ελληνικά δεδομένα. Πολλές φορές βέβαια αυτές οι προσθήκες τείνουν να είναι αποτυχημένες και αναξιόπιστες με αποτέλεσμα η ομάδα στο τέλος να μην έχει και το καλύτερο δέσιμο και να μην «τραβάει» όπως λέμε στην λαϊκή γλώσσα.  

Στην μη-εξέλιξη των Ελλήνων προπονητών την ευθύνη ρίχνουν αρκετοί στην απειρία και την μη σωστή εκπαίδευση τους. Είναι φανερό πως αρκετοί από αυτούς είναι αυτοδίδακτοι ή δεν έχουν αποφοιτήσει από κάποια σοβαρή σχολή. Μπορεί ναι μεν να παρακολούθησαν κάποια μαθήματα σε κάποιες σχολές προπονητών που διοργανώνει η ΕΠΟ αλλά κανείς δεν τους κάνει τόσο ικανούς έτσι ώστε να καταφέρουν να γνωρίζουν πολλές τακτικές και συστήματα προπονητικής. Το ελληνικό ποδόσφαιρο διαφέρει κατά πολύ με άλλα πρωταθλήματα της Ευρώπης οπότε δεν είναι απίθανο κάποιος παράγοντας ελληνικής ομάδας επιδιώκοντας να καταφέρει να διαπεράσει στην ομάδα του νοοτροπίες άλλων κρατών (πχ Γερμανία, Ισπανία που είναι χώρες πολύ προηγμένες στο ποδόσφαιρο) να φέρνει ξένους προπονητές από εκείνα τα κράτη, παραγκωνίζοντας τον Έλληνα προπονητή.

 

Σχολή Προπονητικής της ΕΠΟ

Εν κατακλείδι μέσα στην δυσαρέσκεια και την οικονομική δυσχέρεια όλων των ομάδων ο Έλληνας προπονητής βρίσκει διέξοδο για θέση εργασίας καθώς οι περισσότερες ελληνικές ομάδες οδηγούνται πλέον σε αυτόν καθώς δεν έχουν να πληρώσουν για να φέρουν ξένους. Αδιάφορο δεν περνά το γεγονός πως μόλις 5 από τις 17 ομάδες (εξαιρείται η Νίκη Βόλου) έχουν ξένο προπονητή στην Σουπερ Λιγκ.