Ο Γάλλος Γιούργκεν Κλοπ που ψάχνει τη δική του Ντόρτμουντ

Του Δημήτρη Βαρσάνη

Την Κυριακή το εντυπωσιακό ρεκόρ της Μονακό έφτασε στο τέλος του. Δεν είχε δεχθεί γκολ στο πρωτάθλημα από το Νοέμβριο και για 842 λεπτά,κράτησε ανέπαφη την εστία της για οκτώ διαδοχικούς αγώνες. Η Μαρσέιγ,η Μπορντό και η Λιόν προσπάθησαν να βρουν δίχτυα εναντίον της και απέτυχαν.

Τελικά,η μικρή Γκανγκάμπ έλυσε το παζλ,κερδίζοντας τη Μονακό με 1-0 με ένα γκολ από τον αριστερό της μπακ Ντοριάν Λεβέκ. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι το πέτυχε παρότι έπαιζε με δέκα παίκτες στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Αυτή σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που η Γκανγκάμπ έγινε πρωτοσέλιδο τη φετινή χρονιά. Ήταν η πρώτη ομάδα που νίκησε τη Παρί Σεν Ζερμέν κερδίζοντας την επάξια με 1-0 το Δεκέμβριο και θέτοντας τέλος στο σερί της με 17 παιχνίδια χωρίς ήττα. Ακόμη,είναι η μόνη Γαλλική ομάδα που παρέμεινε στο Europa League.

Πριν ξεκινήσει η σεζόν,πολλοί αναλυτές φοβήθηκαν ότι η Γκανγκάμπ θα έβλαπτε τους συντελεστές της χώρας μετά την έξοδο της στην Ευρώπη χάρη τη κατάκτηση του κυπέλλου τη τελευταία χρονιά. Ωστόσο,έγινε το ακριβώς αντίθετο με τη Λιόν παραδόξως να αποτελεί αντικείμενο έκπληξης μένοντας εκτός θεσμού τον Αύγουστο από τη Ρουμάνικη Άστρα Γκιόργκιου,ενώ η Λιλ και η Σεντ Ετιέν δεν κατάφεραν να κερδίσουν ούτε ένα παιχνίδι στους ομίλους τους.
Μόνο η Γκανγκάμπ τους έκανε όλους περήφανους έχοντας κερδίσει δύο φορές τον ΠΑΟΚ και τερματίζοντας με 10 βαθμούς σε έναν σχετικά δύσκολο όμιλο. Την επόμενη εβδομάδα θα παίξει με τη πρωταθλήτρια χειμώνα στην Ουκρανία Ντιναμό Κιέβου για τη φάση των "32". Καθόλου κακό για μια ομάδα που προέρχεται από ένα χωριό της Βρετάνης με 7.500 κατοίκους. Το γήπεδο της "Σταντ Ντε Ρουντουρού" μπορεί να χωρέσει μέχρι 18.000 θεατές.

Ακόμη,η Γκανγκάμπ συνέβαλε περισσότερο στον κόσμο του ποδοσφαίρου απ' ότι θα μπορούσατε να φανταστείτε ποτέ βγάζοντας μετέπειτα έναν θρύλο της Τσέλσι. Η πιο συναρπαστική χρονιά της ήταν το 2002 - 2003,όταν έπαιζε με τον τότε ελάχιστα γνωστό επιθετικό Ντιντιέ Ντρογκμπά που είχε συμπαίκτη τον επίσης άγνωστο εξτρέμ Φλορέν Μαλουντά. Το συγκεκριμένο δίδυμο ανέπτυξε μια εξαιρετική συνεργασία με την ομάδα να παίζει ένα εξωφρενικά παραγωγικό ποδόσφαιρο,βάζοντας 59 τέρματα και τερματίζοντας έξι μόλις βαθμούς πίσω από τη πρωταθλήτρια Λιόν.
Ο Ντρογκμπά και ο Μαλουντά έφυγαν εκείνο το καλοκαίρι για να επανεσυνδεθούν στο Στάμφορντ Μπριτζ λίγα χρόνια αργότερα και η Γκανγκάμπ υπέφερε. Το 2004 υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία και το 2010 κατρακύλησε στη τρίτη. Έμοιαζε ότι ήταν το τέλος για ένα τόσο μικρό κλαμπ όμως η αναβίωση ήρθε πολύ γρήγορα. Ένας άνθρωπος είναι υπεύθυνος για αυτό και σε αυτόν θέλω να καταλήξω στο σημερινό μου άρθρο.

Ο Ζοσελάν Γκορβενέκ: Μια από τις καλύτερες νέες προοπτικές σε προπονητές στην Ευρώπη που φαίνεται ΄προορισμένος να "λάμψει" τα επόμενα χρόνια. Με τη πρόσληψη του Γκορβενέκ στη Γκανγκάμπ το καλοκαίρι του 2010 ο μακροβιότερος τεχνικός στην ιστορία της Λοριάν Κριστιάν Γκουργκίφ δήλωσε:" Ο Ζοσελάν είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να ξαναδημιουργήσει τη Γκανγκάμπ",ενώ ο Ζαν - Κλοντ Σουντό ήταν επίσης βέβαιος ότι ο πρώην ποδοσφαιριστής του θα απολαύσει την επιτυχία.

Ο Σουντό,αναμφισβήτητα ένας από τους πιο σημαντικούς προπονητές στην ιστορία του Γαλλικού ποδοσφαίρου είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να μιλήσει για τον Γκορβενέκ,τον οποίο πρόσθεσε στην λαμπρή ομάδα της Ναντ στα μέσα της δεκαετίας του '90. Γυρνώντας το χρόνο πίσω και το 2010 είπε:"Έπρεπε να έχω ισχυρά επιχειρήματα να πείσω τον Ζοσελάν σε κάθε μικρό τακτικό κομμάτι και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο περάσαμε πολύ χρόνο συζητώντας μαζί. Ήθελε να καταλάβει τα πάντα".


Ο Γκορβενέκ ήταν ένας πολύ ασυνήθιστος ποδοσφαιριστής που θεωρούνταν ως διανοούμενος. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο κατά το ξεκίνημα της καριέρας του απολαμβάνοντας τη φιλοσοφία και τη πολιτική και διαβάζοντας αριστερές εφημερίδες. Ήταν επίσης ένας εξαιρετικά έξυπνος και ευφυής πλέι μέικερ που τον έκανε τη τέλεια αγορά στη μαγευτική ομάδα της Ναντ όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1995.

Γεννημένος το Μάρτιο του 1972 ο Ζοσελάν είναι τρεις μήνες μεγαλύτερος από τον Ζινεντίν Ζιντάν και σε ένα ορισμένο σημείο θεωρήθηκε τουλάχιστον ταλαντούχος. Ένας τραυματισμός του "έκλεψε" μια θέση στο ρόστερ της Γαλλίας στο Euro του 1996 και από τότε ο "Ζιζού" και ο Γιούρι Τζορκαέφ έπαιρναν συνεχώς το χρίσμα στη μεσαία γραμμή των "πετεινών",ενώ ο Γκορβενέκ παρέμενε δίχως συμμετοχή στην Εθνική. Αυτή ήταν μια μεγάλη αδικία και επηρεάστηκε σημαντικά από μια πολύ αποτυχημένη κίνηση στη Μαρσέιγ το 1998. Ο πρώην μέσος απέτυχε στο "Βελοντρόμ" και η καριέρα του δεν συνήλθε ποτέ.
Τελικά, πολύ συμβολικά ο Γκορβενέκ αποσύρθηκε την ίδια μέρα με τον "Ζιζού" μετά τη κεφαλιά του στον Μάρκο Ματεράτσι στο τελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου. Ο Γκορβενέκ αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του μετά τον υποβιβασμό της Κλερμόν στη τρίτη κατηγορία και δεν πήρε καμία αξιοπρεπή προσφορά να συνεχίσει να παίζει. Όμως ήδη ήξερε τι ήθελε να κάνει στη συνέχεια. Έμαθε πράγματα από όλους τους προπονητές του κατά τη διάρκεια της καριέρας του και υπήρχε μόνο ένας δρόμος για αυτόν.
Σε αντίθεση με πολλά αστέρια,ο Γκορβενέκ αποφάσισε να χτίσει τον εαυτό του από κάτω:" Δεν γίνεσαι υπουργός σε μια νύχτα" είπε. Δούλεψε με τους ερασιτέχνες της Ροσέ για δύο χρόνια πριν πάρει την ευκαιρία να αναλάβει τη Γκανγκάμπ εντυπωσιάζοντας άμεσα. Η ομάδα επανήλθε στη Ligue 2 στη παρθενική του χρονιά σκοράροντας 87 τέρματα σε 40 παιχνίδια. Δύο χρόνια αργότερα,ανέβηκε και πάλι στη Ligue 1 μαζί με τη Μονακό και τη Ναντ. Τη περασμένη σεζόν η Γκανγκάμπ κατέκτησε το κύπελλο επικρατώντας της τοπικής αντιπάλου της Ρεν με 2-0 στον τελικό.

Αυτή τη χρονιά,ύστερα από ένα μέτριο ξεκίνημα πραγματοποιεί εξαιρετική πρόοδο,έχασε μόνο μια φορά στους τελευταίους εννέα αγώνες πρωταθλήματος,για να μην αναφέρουμε τη τεράστια επιτυχία στο Europa League. Υπάρχουν όρια στο έργο του Γκορβενέκ; όχι,αν τον ρωτήσετε. Ο τοπικός δημοσιογράφος Ρεζίς Ντελανόε είπε στο Espn ότι:" Ο Ζοσελάν είναι πολύ ρεαλιστής όμως πάντα στοχεύει ψηλά. Η Γκανγκάμπ του Γκορβενέκ δεν έχει κανένα απολύτως κόμπλεξ κατωτερότητας. Οι παίκτες πιστεύουν ότι είναι σε θέση να κερδίζουν,δεν έχει σημασία ποιοι θα είναι οι αντίπαλοι τους. Υπάρχει ένα σαφές μήνυμα από τον προπονητή ο οποίος επιλέγει πάντα τη δυνατότερη ομάδα χωρίς ευνοιοκρατία. Παίρνει το μέγιστο από κάθε ποδοσφαιριστή του,τους ζητά να θυσιάζονται για το καλό της ομάδας και τους δίνει μεγάλη εμπιστοσύνη".
Ένας από τους πιο ευφυείς παίκτες της γενιάς του,ο Γκορβενέκ έχει γίνει ένας από τους πιο δαιμόνιους προπονητές. Αλλάζει τη τακτική του σύμφωνα με τους αντιπάλους του και είναι εξαιρετικός στο να πραγματοποιεί προσαρμογές κατά τη διάρκεια των αγώνων,όπως φάνηκε και στη νίκη της Μονακό όταν ο Μουσταφά Ντιαλό είχε αποβληθεί μετά από μόλις 20 λεπτά.
Οι εμπειρίες στη ζωή του τον βοηθούν να καταλαβαίνει καλύτερα τους παίκτες του όπως ο ίδιος ο Γκορβενέκ εξήγησε σε συνέντευξη του:" Τα έχω δει όλα,από ψηλά μέχρι πολύ χαμηλά. Έχω παίξει σε όλες τις κατηγορίες,για μεγάλους και μικρούς συλλόγους. Ήμουν ανενεργός για τέσσερις μήνες,ξεπέρασα ένα σοβαρό τραυματισμό. Ήμουν ένα είδωλο στη Ρεν και στη Ναντ και έπειτα ήμουν ένας περιθωριακός. Αγωνίστηκα για δύο ομάδες που έπεσαν από τη δεύτερη στη τρίτη κατηγορία".

Έχοντας απολαύσει το μαγευτικό ύφος της Ναντ στη δεκαετία του '90,ο ίδιος εφαρμόζει ένα διαφορετικό σχέδιο που ταιριάζει στους παίκτες που έχει στη διάθεση του. Η κατοχής της Γκανγκάμπ ανά μέσο όρο είναι 44%,η δεύτερη χαμηλότερη στη Ligue 1 όμως είναι πολύ γρήγορη και αποτελεσματική στις αντεπιθέσεις. "Είναι σημαντικό να παίζεις ελκυστικό ποδόσφαιρο και να κερδίζεις. Δεν με ενδιαφέρει αν παίζουμε ωραία και χάνουμε" λέει ο Γκορβενέκ που παίρνει την αποστολή του πολύ σοβαρά:" Ο προπονητής είναι ένας πολιτικός. Υπερασπίζεται τις ιδέες και τη φιλοσοφία του".
Ο 42άχρονος τεχνικός εξακολουθεί να αγαπά κάθε λεπτό της περιπέτειας του στη Γκανγκάμπ,αλλά είναι ξεκάθαρο ότι θα πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα νωρίτερα παρά αργότερα. Το όνομά του αναφέρεται συχνά όταν μεγαλύτεροι σύλλογοι ψάχνουν για έναν νέο προπονητή,με τη Μαρσέιγ να σκεφτόταν να τον κάνει προσφορά πριν πάρει την υπογραφή του Μαρσέλο Μπιέλσα τελικά το περασμένο καλοκαίρι.

Η Μαρσέιγ ίσως να μην είναι και η καλύτερη λύση για τον Γκορβενέκ λαμβάνοντας υπόψη τις δύσκολες μέρες που πέρασε εκεί ως ποδοσφαιριστής. Ο ίδιος είναι ένας στοχαστής, ένας φιλόσοφος που ευδοκιμεί στην κατασκευή μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής. Το προσωπικό του στιλ είναι σαφώς διαφορετικό από εκείνο του Γιούργκεν Κλοπ,αλλά υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες μεταξύ του επί έξι χρόνια προπονητή της Γκανγκάμπ και του άλλοτε επί επτά συναπτά έτη προπονητή της Μάιντζ,την οποία μετέτρεψε σε μια νοικοκυρεμένη ομάδα πριν πάει στη Ντόρτμουντ το 2008.
Για να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κλοπ και να κάνει γνωστές τις ιδέες του σε όλο τον κόσμο ο Γκορβενέκ χρειάζεται μια δική του Ντόρτμουντ. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή; είναι μια εικασία αυτό που θα σας πούμε όμως πρέπει να ειπωθεί ότι κάποτε ανέφερε ότι η Λίβερπουλ είναι η ομάδα των ονείρων του.