Τα πέντε συμπεράσματα του πρώτου γύρου της Τσάμπιονσιπ

Του Δημήτρη Βαρσάνη

Η Τσάμπιονσιπ έχει τη φήμη ότι είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά και απρόβλεπτα πρωταθλήματα της Ευρώπης και η φετινή σεζόν το επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά.
Αρκετές ομάδες έχουν βελτιώσει σημαντικά τις προσδοκίες τους ενώ άλλες έχουν αποτύχει να πορευθούν με αυτές. Στο μεταξύ αρκετές από αυτές έχουν βιώσει μια δραματική αλλαγή στη κατάσταση τους,μερικές για καλό και άλλες για κακό. Παρακάτω θα σας παρουσιάσω τα πέντε πράγματα που μάθαμε από το πρώτο μισό του πρωταθλήματος.

Η εμπειρία δεν είναι το παν

Ίσως το πιο προφανές πακέτο της σεζόν μέχρι τώρα να είναι οι αξιομνημόνευτες πορείες της Μπόρνμουθ και της Μπρέντφορντ. Τη περασμένη χρονιά τα "κεράσια" τερμάτισαν στην αξιοσέβαστη δέκατη θέση ενώ οι "μέλισσες" ανέβηκαν απευθείας από τη League One. Αυτή τη χρονιά είναι αντίστοιχα στη πρώτη και στη τρίτη θέση της βαθμολογίας.
Καμία πλευρά δεν στηρίζεται πολύ σε παίκτες με εμπειρία σε αυτό το επίπεδο διατηρώντας τα ρόστερ τους σε μεγάλο βαθμό ανέγγιχτα μετά τις ανόδους τους. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι οι προπονητές τους. Ο Έντι Χόουι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του αγωνιζόμενος στη Μπόρνμουθ και εκτός από μια μικρή περίοδο στον πάγκο της Μπέρνλι έχει προπονήσει μόνο το σύλλογο της Νότιας Ακτής. Από την άλλη η Μπρέντφορντ είναι η πρώτη δουλειά του Μαρκ Βάρμπερτον ως προπονητής.
Ενώ μπορεί να ειπωθούν πολλά για τους έμπειρους προπονητές της Ίπσουιτς (Μικ ΜακΚάρθι) και της Ντάρμπι (Στιβ ΜακΚλάρεν) τις οποίες τις έχουν στην δεύτερη και τη πέμπτη θέση αντίστοιχα,ο Χόουι και ο Βάρμπερτον είναι η εμφατική απόδειξη των πλεονεκτημάτων ενός συλλόγου που αποφεύγει να αλλάζει συνεχώς προπονητές.

Χτίσε μια ομάδα πάνω μόνο σε ένα παίκτη και είσαι σε κίνδυνο

Λίγες ομάδες έχουν πληγεί τόσο πολύ όσο η Νότιγχαμ. Άρχισε τη χρονιά πάρα πολύ καλά κάτω υπό τη καθοδήγηση του θρύλου της Στιούαρτ Πιρς και μετά από οκτώ αγωνιστικές έφτασε στη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Ωστόσο από εκείνο το σημείο πολύ λίγα πράγματα πήγαν σωστά για τη Φόρεστ. 
Δεν είναι τυχαίο που όταν έχασε τη θέση της  από τη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα τη προηγούμενη εβδομάδα είχε τραυματιστεί ο Άντι Ριντ. Ο Ιρλανδός μέσος είναι ένα κομβικό πρόσωπο της επιθετικής δύναμης του συλλόγου. Αν και εξακολουθεί να διαθέτει δύο από τους καλύτερους επιθετικούς της κατηγορίας (Μικαίλ Αντόνιο και Μπριτ Ασομπαλόνγκα) δεν έχει κάνει κλικ από τότε.

Μερικές φορές μπορεί να λειτουργήσει η αλλαγή ενός προπονητή και μερικές όχι

Η Κάρντιφ,η Μπόλτον,η Μπέρμιγχαμ και η Φούλαμ (έφυγαν κατά σειρά οι Όλε Γκούναρ Σόλσκερ,Ντάγκι Φρίντμαν,Λι Κλαρκ,Φέλιξ Μάγκατ και ήρθαν στη θέση τους οι Ράιαν Σλέιντ,Νιλ Λένον,Γκάρι Ρόουετ και Κιτ Σίμονς)έχουν βελτιωθεί αισθητά μετά την αντικατάσταση των προπονητών τους. Ακόμη και η Γουότφορντ που ο Σλάβισα Γιοκάνοβιτς είναι ο τέταρτος τεχνικός της αυτή τη χρονιά (Τζουζέπε Σανίνο,Όσκαρ Γκαρσία και Μπίλι ΜακΚίνλαι οι τρεις προηγούμενοι) παραμένει μέσα στους στόχους της καθώς καταλαμβάνει τη τελευταία θέση των πλέι - οφ ανόδου.

Στην αντίπερα μεριά η επιστροφή του Μάλκι ΜακΚάι στο ποδόσφαιρο ως προπονητής της Γουίγκαν (πήρε τη θέση του Ούβε Ρέσλερ) έφερε τεράστια κριτική ύστερα από τη καταιγίδα κατηγοριών που περιέβαλλε η αναχώρηση του από τη Κάρντιφ για ρατσιστικές υπόνοιες στους ποδοσφαιριστές του.
Οι "Λάτικς" και ειδικότερα ο πρόεδρος τους Ντέιβ Γουίλαν ήλπιζαν ότι η δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης του συλλόγου θα υπερέβαιναν το αναπόφευκτο κακό του Τύπου. Ωστόσο η μεταμόρφωση δεν έχει υλοποιηθεί. Ο ΜακΚάι έχει πάρει μόνο ένα βαθμό στα πρώτα πέντε παιχνίδια του και κάλλιστα μπορεί να βρεθεί ξανά στο ταμείο της ανεργίας πολύ σύντομα.
Η Λίντς όπως η Γουότφορντ έχει αλλάξει τέσσερις φορές τον προπονητή της (Ο Ντέιβ Χοκαντέι ξεκίνησε,ανέλαβε ως προσωρινός ο Νιλ Ρέντφιρν πριν πάρει μόνιμα τη δουλειά μετά το σύντομο πέρασμα του Ντάρκο Μίλανιτς). Σε αντίθεση με τους "χόρνετς" από τα "παγόνια" λείπει η συνοχή και τώρα βρίσκονται κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού. Η Μπράιτον έχασε τον Όσκαρ Γκαρσία το καλοκαίρι και ο Σάμι Χίπια έχει αποτύχει να πετύχει. Οι "γλάροι" προς το παρόν είναι στη ζώνη του υποβιβασμού,το οποίο είναι μια σημαντική πτώση από τις διαδοχικές συμμετοχές τους τα τελευταία χρόνια στα πλέι - οφ ανόδου.

Μπορούμε να προσβλέπουμε σε ένα νέο πρόσωπο την επόμενη χρονιά στη Premier League

Υποθέτοντας ότι τουλάχιστον μια ομάδα από τη σημερινή τριάδα συνεχίσει στο ίδιο πνεύμα,η Premier League θα παραλάβει ένα σχετικά νέο πρόσωπο την επόμενη σεζόν.

Η Ίπσουιτς έχει να εμφανιστεί στη κορυφαία κατηγορία για πάνω από δέκα χρόνια και θα είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη δεδομένου ότι το ανατολικό τμήμα της χώρας λείπει από τη παράσταση της Premier League. Το πραγματικό ΜΠΑΜ όμως θα ήταν αν κατορθώσει να ανέβει η Μπόρνμουθ ή η Μπρέντφορντ.

Οι "μέλισσες" δεν έχουν παίξει στη πρώτη κατηγορία από το 1940 και αυτή η χρονιά είναι η πρώτη της στη δεύτερη κατηγορία ύστερα από 20 χρόνια. Αν καταφέρει να πετύχει δύο συνεχόμενες ανόδους παρά το σχετικό μικρό μέγεθος τους ως σύλλογος θα ήταν αναμφισβήτητα το γεγονός της χρονιάς.

Τα "κεράσια" από την άλλη δεν έχουν συμμετάσχει ποτέ στα 124 χρόνια της ιστορίας τους στη κορυφαία κατηγορία και η δέκατη θέση τη προηγούμενη χρονιά στη Τσάμπιονσιπ ήταν η υψηλότερη στην ύπαρξη τους. Είναι ήδη σε καλό δρόμο ώστε να πραγματοποιήσουν και αυτό το επίτευγμα και μια συνύπαρξη με τη Τσέλσι και τη Μάντσεστερ  Γιουνάιντεντ την επόμενη σεζόν θα είναι θαυματουργό για έναν σύλλογο που στο παραπέντε γλίτωσε τον υποβιβασμό της στις ερασιτεχνικές κατηγορίες το 2009.

Καμία από τις συγκεκριμένες ομάδες δεν διαθέτουν την οικονομική δύναμη (το ρόστερ της Ίπσουιτς κοστίζει συνολικά 10.000 λίρες ενώ η Μπόρνμουθ δεν ξόδεψε τίποτα το καλοκαίρι) και το πώς θα τα βγάλουν πέρα στο παζάρι της Premier League είναι μια ανησυχία,αλλά πρέπει να διασχίσουν πρώτα μια γέφυρα αν θέλουν να φτάσουν εκεί.